Strona główna MRoOZE

Kartezjusz - " wątpię więc myślę; myślę więc jestem a Korczak - "twórcze nie wiem"
Informatyka ma tyle samo wspólnego z komputerami, co astronomia ma z teleskopami
- Edsger Wybe Dijkstra

26 X 2016 - 5 lekcja, godz. 9.15, piszemy swoje programy

1. Omawiamy jeszcze raz algorytm programu obliczającego sumę cyfr podanej liczby.

Powtarza się następujące czynności, tak długo aż liczba stanie się równa 0
  • 1 - wyodrębnić ostatnią cyfrę z liczby
  • 2 - należy ją dodać, tworząc wartość sumy cyfr
  • 3 - obciąć liczbę o ostatnią cyfrę
Czyli np. liczba=1234, suma=0, więc w pętli while, tak długo jak długo spełniony jest warunek: liczba > 0 obliczane jest:
1, 2 - suma=suma+liczba % 10;  //operacja modulo, tj. liczenie reszty z dzielenia całkowitego
3     - liczba=floor(liczba/10);     //podłoga z dzielenia liczby przez 10, czyli przygotowanie nowej liczby

2. W ramach zabawy i przypomnienia sobie  rysujemy cztery odbijające się rysunki, tworzone za pomocą myszki.
Założenia: rysujemy myszką, przypominamy sobie mouselsPressed -  zmienną globalną przechowującą informację o tym, czy przycisk myszy jest aktualnie naciśnięty. Ma wartość true jeśli jest naciśnięty i false w przeciwnym wypadku. Przypominamy sobie funkcję draw i dla każdej ćwiartki ustalamy określony kolor, a także musimy pokombinować jakie będą współrzędne obrazu, aby wszystko było rysowane symetrycznie np.
Proponuję rysować małą kulką (r=10), z wyłączonymi konturami kształtów (noStroke()). Na powyższym rysunku, ciągnę myszką z kolorem czarnym, a pozostałe rysują się jednocześnie.

3. Poznajemy algorytm Euklidesa, obliczania NWD (największego wspólnego dzielnika) dwóch liczb naturalnych.
Są dwie wersje tego algorytmu.
Najprostsza wersja algorytmu rozpoczyna się od wybrania dwóch liczb naturalnych, dla których należy wyznaczyć największy wspólny dzielnik. Następnie z tych dwóch liczb tworzymy nową parę: pierwszą z liczb jest liczba mniejsza, natomiast drugą jest różnica liczby większej i mniejszej. Proces ten jest powtarzany aż obie liczby będą sobie równe – wartość tych liczb to największy wspólny dzielnik wszystkich par liczb wcześniej wyznaczonych. Wadą tej wersji algorytmu jest duża liczba operacji odejmowania, które należy wykonać w przypadku, gdy różnica pomiędzy liczbami z pary jest znacząca.
Operacja odejmowania mniejszej liczby od większej może zostać zastąpiona przez wyznaczanie reszty z dzielenia. W tej wersji nowa para liczb składa się z mniejszej liczby oraz reszty z dzielenia większej przez mniejszą. Algorytm kończy się w momencie, w którym jedna z liczb jest równa zero – druga jest wtedy największym wspólnym dzielnikiem.
Piszemy dwa programy:
1- NWD z odejmowaniem oraz
2 - NWD z dzieleniem
Zastanawiamy się nad złożonością czasową i pamięciową tych dwóch wersji.

Chemia
Do ściągnięcia program chemiczny MERCURY
Układ okresowy pierwiastków